Никој жив не ја чита лесно како ти книгата на моите слабости, но се преправаш

Среќна ли си ти сега кога носиш злато или несреќна што на мое место туѓи дланки треперат, тоа срце кому припаѓа?

Твоите бакнежи на моите бели кошули. Цела ноќ ми будат спомени.

А мојот живот е вечно паѓање, сѐ да се собере – пораз ќе остане…

Боже, ангели од небо прати, таа нема да се врати

Прва љубов како сенка тивко тивко доаѓа  и на прсти како крадец под мој пенџер проаѓа.

Дајте музика, дајте музика, овде не сме на час, може да вреви кој колку сака колку го држи глас.

Кога заоѓа сонцето денот, што го позлатува.

Да биде копнеж, да бидат ѕвезди, да биде пролет личен цветен мај

Градот убав пак ќе никне, среде песни в дружен фат

А во бендот гајда свири, дедо Миле – поп во пензија

Земјата ја движат чудни закони, опасно ме врти Наташа од трето три

Како ли јас да пораснам, со до небо, се до ѕвезди високо?

Се скаравме вчера со Бојан, нека си мисли ќе патам, книгите што ми ги должам, поштенски ќе му ги вратам