лево срце, десно ум, над тоа никој – никој – под сето ти и јас

Ах, каде е мојто либе дали мисли пак на мене?

Билјана платно белеше, на oхридските извори.

Јас – сонце и месечина и точка и цела вселена…

Модри очи тоа си ти – девојка од бронза

Еден бакнеж и магија се стори, мојто срце капија ти отвори

Пепел во нашите градини

Само си ти месечина под ова небо што ме покрива

Сите приказни исти се, тажни ко оваа…

Чукни во дрво вистина е, надвор е пролет, живи сме!

Ископај бунар, дубоко у мени…

Играј оро крши снага, ој, ти моме, мило драго

Кога те нама, наоколу те барам, во туѓата си сенка, во сечии си очи, кога те нема

Утре ако тргнам без тебе немој не плачи