Дувна ветре будигора – Раззелени сто јавора.

Се скаравме вчера со Бојан, нека си мисли ќе патам, книгите што ми ги должам, поштенски ќе му ги вратам

Да биде копнеж, да бидат ѕвезди, да биде пролет личен цветен мај

Ако можеш врати ми ја боже, или мене прaти ме во тоа време!

Кога заоѓа сонцето денот, што го позлатува.

Кажи кој си ти, дали се 1003 срца во харем, и зарем сум една од нив?

Вечерно небо и полна месечина, јас фантазирам

Секој обид да ме љубиш ќе ти се врати како казна, како горка измама

Дајте музика, дајте музика, овде не сме на час, може да вреви кој колку сака колку го држи глас.

Сонце гледам, сонце не ме грее, дупла вотка и ништо веќе важно не е.

Сите мои слики што ги чувам – сите мои сеќавањата

Сакам BMW Alpina, но немам ни за Drina

Сите приказни исти се, тажни ко оваа…

Земјата ја движат чудни закони, опасно ме врти Наташа од трето три

Зиме лете Скопје дреме ко бајче – ладно “Скопско” или турско чајче.

Вечерва дај ми од небо огнови, биди им сенка на мојте богови

галеб тажен развил крилја в мојта душа а таа го слуша

Овој живот мој не е бајка белa, штом те имам пак те немам

Блазе тебе ѕвездо моја, ти си имаш небо, блазе тебе зимо ладна, си го имаш снегот.

Не сум поет песна да напишам, целиот свет да ти го донесам