Но кои сме, од кај сме, штом мине веков в час, интригите останаа, а од нас- ниту глас.

Еј ридови, сини мориња, сам ќе морам да ве пробијам

Дојдов полна болки, в срце гори чуден плам, од возбуда растреперив ко струна…

Експлозија во мојте гради…

За мене се јужни ветрови, хоризонти плажи песочни…

на таа слатка вечера, на тоа вино црвено, а бре, лудо, бре

Еден бакнеж – песни рој. Еден поглед – безброј сни.

ринги ринги рингишил, ти си братко многу мил

Душаваа само знае колку љубов јас за тебе чувам

Бегал Зајко низ трње, опашот го скинал, опашот го нашол – ловецот што минал.

За мене, само тага остана, како твоја сенка до мене да вечера

Твојата мајка мори мене не ме пушта, кај тебе да дојдам душо, срце мое Јованко

И после сѐ да сме сами под ѕвездите!

Тука ил Америка, песна една утеха, свири иста музика, срцево ми запира