Мојот дом е така близу, смири ме до полна штама

Зиме лете Скопје дреме ко бајче – ладно “Скопско” или турско чајче.

Понекогаш љубовта е совршено циничен убиец, толку потребен лажен одговор

Секој обид да ме љубиш ќе ти се врати како казна, како горка измама

Све је мутно као какао!

сите сите женачки – паф – пиф – паф – пуф – паф

Еден поглед, безброј прашања, еден допир, вода сред пустина

Море од лаги препливав, цвеќе што умира милував

лета меѓу нас таа душа – нè топли небото

Кога се допираат овој свет и вечноста…

Изгубен во овој живот, ко во темна сива магла …

Вечерва дај ми од небо огнови, биди им сенка на мојте богови

и гледај зраци сончеви плодат, свети води, а над води сводови

Се плашам од наши емигранти – Не сме храбри, и веќе не сме млади