Коњи брзајте, ветрој, дувате, нека исчезне мојот траг…

Но кои сме, од кај сме, штом мине веков в час, интригите останаа, а од нас- ниту глас.

Експлозија во мојте гради…

Отсега јас сум само твој, од твојата тага ѕвонат ушиве мои, 

војна е девојка која нема милост, ниту за еден свој љубовник

Страста ја врзав на работ на Етна, везев со прсти од зборови ѓердан.

Деца сунца, ми сме пут у рај

Нели ти здодеа да бидеш сам на бродот, притиснат в теснец син, в затвор без ниеден ѕид?

Бојава никого не убила, mислата никого не ранила

мојот живот овде, ѕвезда пред колапс, фрла последен зрак светлина..

Блазе на гулабите, не дека живеат во зградите на Ново Лисиче

Ова е време на заблуди, само заблуда може и да се причини

Без љубов знам ќе те проголта, овој град без гордост и без срам

Милице, Милице, во чичовото градинче