Знам сите зими ќе минат, нема веќе да те видам, но едно нема да помине.

Еј, што ми беше срцето живо, еј, што си имав со него живот

Никој жив не ја чита лесно како ти книгата на моите слабости, но се преправаш

Среќна ли си ти сега кога носиш злато или несреќна што на мое место туѓи дланки треперат, тоа срце кому припаѓа?

Твоите бакнежи на моите бели кошули. Цела ноќ ми будат спомени.

А мојот живот е вечно паѓање, сѐ да се собере – пораз ќе остане…

Боже, ангели од небо прати, таа нема да се врати