Поп

За мене, само тага остана, како твоја сенка до мене да вечера

И после сѐ да сме сами под ѕвездите!

Тука ил Америка, песна една утеха, свири иста музика, срцево ми запира

Стојам сам на асфалт жежок, нема веќе диви јагоди…

Темно е, тајно моја, а во душа светат фенери

Доаѓа зимска ноќ, паѓаат први снегови, ајде пробај ме на минус 23

Кажи кој си ти, дали се 1003 срца во харем, и зарем сум една од нив?

Признавам не можам без тебе!

Отвори се зоро, оро затечи, ќе ти дојдат на оро сватови.

ќе стопам се, ќе снема се, што го прави глупав овој свет

Само песна ми затвара рана, дај, нек се напие цела кафана.

Имам лепеза на генијални идеи кои полека гаснат, ми ги згасна власта и бирото на простата маса

Зиме лете Скопје дреме ко бајче – ладно “Скопско” или турско чајче.

болна душа слушам за сонце да не зајде