Овој живот мој не е бајка белa, штом те имам пак те немам

Не сум поет песна да напишам, целиот свет да ти го донесам

Вечерно небо и полна месечина, јас фантазирам

Јас те молам не праќај ми ни погледи

Бела трага, бела прашина, бела зима, бела белина. Бел ат пред порта помина, и на него, либе замина.

Mојот дом е таму каде што ќе посакам

Коњи брзајте, ветрој, дувате, нека исчезне мојот траг…

Дојдов полна болки, в срце гори чуден плам, од возбуда растреперив ко струна…

За мене се јужни ветрови, хоризонти плажи песочни…

Еден бакнеж – песни рој. Еден поглед – безброј сни.

За мене, само тага остана, како твоја сенка до мене да вечера

И после сѐ да сме сами под ѕвездите!

Тука ил Америка, песна една утеха, свири иста музика, срцево ми запира

Стојам сам на асфалт жежок, нема веќе диви јагоди…