Твоeто срце лед што зрачи – ќе се стопи, ќе ме слуша

Ах, каде е мојто либе дали мисли пак на мене?

Еден бакнеж и магија се стори, мојто срце капија ти отвори

Само си ти месечина под ова небо што ме покрива

Сите приказни исти се, тажни ко оваа…

Кога те нама, наоколу те барам, во туѓата си сенка, во сечии си очи, кога те нема

Празен преграт и во сон само те замислувам.

Никој жив не ја чита лесно како ти книгата на моите слабости, но се преправаш

Среќна ли си ти далеку од мене мила или спомени гребат како груба свила

Твоите бакнежи на моите бели кошули. Цела ноќ ми будат спомени.

Боже, ангели од небо прати, таа нема да се врати