Љубовни

Загубила Јовка кован ѓердан…

Ех, да умре зборот збогум…

Не зори зоро, пијано оро – со мене заиграј!

Понекогаш љубовта е совршено циничен убиец, толку потребен лажен одговор

болна душа слушам за сонце да не зајде

галеб тажен развил крилја в мојта душа а таа го слуша

Сиот свет го мачи мака љубовна

На старо вино оваа есен мириса, се е по старо ти си уште далечна

Како суво лисје згази ме под себе

Како Вардар ќе дотечам на раце ќе те однесам

Моја си замка паднав и спијам

Море од лаги препливав, цвеќе што умира милував

Сонце гледам, сонце не ме грее, дупла вотка и ништо веќе важно не е.

Денот носи смев еве го на праг, земи го прегрни го ти пак