Но кои сме, од кај сме, штом мине веков в час, интригите останаа, а од нас- ниту глас.

Дојдов полна болки, в срце гори чуден плам, од возбуда растреперив ко струна…

Експлозија во мојте гради…

Еден бакнеж – песни рој. Еден поглед – безброј сни.

За мене, само тага остана, како твоја сенка до мене да вечера

Твојата мајка мори мене не ме пушта, кај тебе да дојдам душо, срце мое Јованко

И после сѐ да сме сами под ѕвездите!

Тука ил Америка, песна една утеха, свири иста музика, срцево ми запира

Стојам сам на асфалт жежок, нема веќе диви јагоди…

Темно е, тајно моја, а во душа светат фенери

Отсега јас сум само твој, од твојата тага ѕвонат ушиве мои, 

Ако можеш врати ми ја боже, или мене прaти ме во тоа време!

Доаѓа зимска ноќ, паѓаат први снегови, ајде пробај ме на минус 23

Без љубов знам ќе те проголта, овој град без гордост и без срам