Овој живот мој не е бајка белa, штом те имам пак те немам

Не сум поет песна да напишам, целиот свет да ти го донесам

Putovanja, vozovi. Pozivi na ples. Obećanje istoka. Film: Orijent ekspres.

Вечерно небо и полна месечина, јас фантазирам

Но твојот живот мене не ме засега, твојата коса не ја галам јас

Јас те молам не праќај ми ни погледи

Бела трага, бела прашина, бела зима, бела белина. Бел ат пред порта помина, и на него, либе замина.

Но кои сме, од кај сме, штом мине веков в час, интригите останаа, а од нас- ниту глас.

Дојдов полна болки, в срце гори чуден плам, од возбуда растреперив ко струна…

Експлозија во мојте гради…

Еден бакнеж – песни рој. Еден поглед – безброј сни.

За мене, само тага остана, како твоја сенка до мене да вечера

Твојата мајка мори мене не ме пушта, кај тебе да дојдам душо, срце мое Јованко

И после сѐ да сме сами под ѕвездите!