Но кои сме, од кај сме, штом мине веков в час, интригите останаа, а од нас- ниту глас.
Бегал Зајко низ трње, опашот го скинал, опашот го нашол – ловецот што минал.
Твојата мајка мори мене не ме пушта, кај тебе да дојдам душо, срце мое Јованко
Избери архива на жанрови или обележувачи